- захм
- [زخم]1. ҷароҳате, ки дар бадан аз зарби олатҳои буранда ва халанда (аз қабили тир, шамшер ва ғ) пайдо мешавад: захми корд, захми тир2. реш, ҷароҳат, ки дар бадан пайдо мешавад ва агар илоҷ накунанд, боиси ҳалокати бемор мегардад3. пӯсиши талхе, ки дар ҷо-ҷои харбузаҳо пайдо мешавад◊ захми корӣ ҷароҳати сахт, захми ҳалокатовар; захми ҷонкоҳ ҷароҳати мӯҳлик ва марговар; захм задан ҷароҳатнок кардан (бо теғу шамшер ва ғ.); захм хӯрдан захмдор шудан, маҷрӯҳ гаштан; захми забон сухани сахту баде, ки боиси ранҷишу дилозурдагии касе мешавад, неши забон; захми чашм зарару офате, ки гӯё аз чашми бад мерасад, чашмзахм; захми чашм расидан зарар расидан аз чашми бад, офат расидан ба касе ё чизе (гӯё ба сабаби чашми ҳасад дӯхтани касе); захму зиён бало, офат, зарари калон ва ногаҳонӣ; захму неш дидан заҳру талхии ҳаётро чашидан; азобу уқубати рӯзгорро аз сар гузаронидан
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.